Jane Austen & Bath: een haat-liefdeverhouding.
De eerste én de laatste roman die ze schreef spelen zich er af, ze bezocht er haar broer die er zijn jicht liet behandelen en ze woonde zelf in Bath van 1801 tot 1806.
Aanvankelijk genoot ze met volle teugen van deze wereldse stad, maar toch kreeg Jane Austen (1775 – 1817) hoe langer hoe meer een hekel aan Bath. Deze haat-liefdeverhouding weerhoudt de stad er niet van om flink te koop te lopen met hun beroemdste inwoner ooit.
Ik trad in de voetsporen van Austen en onderzocht waarom ze Bath niet langer leuk vond, terwijl de stad in het zuidwesten van Engeland dankzij haar Werelderfgoedstatus inmiddels bij velen een geliefde plek is.
Honorary Guides
“This is where Jane Austen walked”, zegt gids Audrey, “this is the Gravel Walk.”
Audrey is niet zomaar een gids, maar een van de ‘Mayor of Bath’s fully trained Honorary Guides’. Zij en tientallen andere hooggeëerde gidsen geven gratis walking tours door Bath. Zelfs een fooi willen – en mogen – ze niet in ontvangst nemen.
De wandeling van zo’n twee uur voert langs de highlights van de Werelderfgoedstad, maar deze enthousiaste lokale gids barst ook van de leuke weetjes over minder beroemde zaken. (“Mary Shelley kwam speciaal naar Bath om Frankenstein te proeflezen.”) Na anderhalf uur door de miezerregen, vertelt ze eindelijk wat over Jane Austen.
“I’m sorry I haven’t talked about Jane Austen much”, zegt ze, “but she hated Bath!”
Oké, uitgebreid vertellen over iemand die Bath eigenlijk haatte, is misschien niet zo’n goede reclame. Maar toch ben ik teleurgesteld dat er niet meer dan twee zinnen aan haar vuil werden gemaakt. In het Jane Austen Centre worden die twee zinnen vast ruimschoots gecompenseerd.
Jane Austen Centre
Hij schijnt de meest gefotografeerde man van Engeland te zijn: bij de ingang van het Jane Austen Centre staat Martin Salter, geheel gekleed in Regency- stijl. De typische witte halsdoek en de voor die tijd hippe hoge hoed ontbreken niet. Ondanks de aanhoudende regen neemt hij zijn hoed voor me af en maakt een hoffelijke buiging als ik het gebouw binnen stap.
Lees het hele reisverhaal op www.deliterairetoerist.nl