De temperaturen nemen af, het kan flink waaien of regenen en in de bergen kan zelfs sneeuw vallen. Maar dat betekent niet dat je, net als de Franse schrijfster George Sand in Un Hiver à Majorque, je een winter lang moet beklagen over de ongeneugten van Mallorca en haar inwoners. Integendeel, het grootste eiland van de Islas Baleares is júist een ideale winterbestemming.
‘Je moet je duikbril maar op je hoofd zetten’, zegt Marieke, ‘want je hebt echt twee handen nodig.’
Ik kijk over het randje van de klif naar beneden. Grote en kleine rotsblokken storten zich als een waterval uit in de zee. Ertussen liggen kiezels, die vervaarlijk kunnen schuiven en geen enkele houvast bieden. Maar het is die zee, kalm en blauw, die lonkt en me doet besluiten de afdaling te wagen.
‘Het komt goed hoor’, verzekert Marieke me, ‘ik laat zien waar je kan gaan staan en welke stenen goede handgrepen hebben.’ Ik adem diep in en volg haar naar beneden. Behoedzaam ga ik rotsblok voor rotsblok omlaag, op aanwijzingen van mijn gids. Zweetdruppels parelen op mijn voorhoofd, de snorkel bungelt irritant langs mijn wang als ik naar beneden kijk. Nog een klein stukje.
Het zal een gek gezicht geweest zijn, maar ik ben maar wat blij dat we met duikbrillen op ons hoofd naar beneden zijn geklauterd. De vissen lijken zich niet aan onze aanwezigheid te storen, ook al is het onwaarschijnlijk dat ze aan mensen gewend zijn. Je bereikt deze baai immers niet zomaar. Maar meer nog dan van het onderwaterleven, geniet ik van het heerlijk koele water om mijn vermoeide lichaam.
‘Hè bah, we moeten gaan’, sombert Marieke, ‘anders moeten we in het donker terug naar boven.’
Lees het hele artikel over wandelen op Mallorca hier.