Sien Volders, Herien Wensink, Antoinette Beumer, Hebban
Hebban.nl, Interviews

Het Grote Hebban Debuutprijs Interview: ‘Elkaars boeken lezen was intimiderend’

Sien Volders, Herien Wensink, Antoinette Beumer, Hebban
Antoinette Beumer, Sien Volders en Herien Wensink zijn de drie genomineerden voor de Hebban Debuutprijs. In aanloop naar de uitreiking van de prijs tijdens Hebban Live in boekhandel Donner in Rotterdam op 30 september, ging Hebban met de drie debutanten aan tafel. Alsof ze elkaar al jaren kenden, spraken de dames over debuteren, auteurschap, vrouwen in de literatuur en de toekomst.

Tekst: Wilke Martens  Foto’s: Dingena Mol

Jullie hebben elkaars boeken gelezen. Hoe was dat? Jullie zijn immers elkaars concurrenten?
Antoinette: Intimiderend.
Herien: Dat was precies het woord dat ik wilde zeggen! Je gaat de boeken toch helemaal vergelijken.
Sien: Het leuke vond ik dat de boeken zo verschillend zijn – zowel qua taal, als onderwerp, als aanpak. Dus je kunt ze niet echt vergelijken. Als ik heel erg onder de indruk ben van een ander debuut, dan is het wel prettig als het iets totaal anders is dan het mijne.
Antoinette: Toch had ik het gevoel dat ik de vreemde eend in de bijt was. Ik vind dat jullie een wereld hebben geschapen die heel ver van je eigen wereld af ligt, terwijl ik ergens in ben gedoken wat heel dicht bij mij staat.

Zijn dat bewuste keuzes geweest, om het onderwerp dichtbij of juist veraf te kiezen?
Herien: Ik wilde inderdaad heel ver weg blijven van mijn eigen wereld. Ergens vond ik het misschien te spannend, te dichtbij om over mezelf te schrijven, maar er was voor mijn gevoel in mijn eigen leven ook niet echt iets dringends dat zich in een literaire vorm opdrong. Daarbij achtervolgt het onderwerp van mijn boek, de Eerste Wereldoorlog, me al sinds mijn studie. Ik wilde juist graag over mannelijke personages schrijven én over een periode honderd jaar geleden; een perspectief en een tijd die heel ver van mij af staan. Dat was ook de uitdaging. Maar Sien, jij hebt wel echt zo’n reis als de hoofdpersoon in Noord gemaakt, toch?
Sien: In 2011 was ik voor het eerst in het hoge noorden, in Dawson City in Canada, maar het was nooit mijn ambitie om er een roman over te schrijven. Ik schreef altijd korte verhalen, maar al denkende kwam ik erachter dat dit onderwerp veel te groot was om in een kort verhaal te stoppen. Ik heb heel erg moeten wennen aan het idee een roman te schrijven. Daarom ben ik twee jaar later teruggegaan, om te beslissen of ik het echt zou doen. Het heeft dan ook heel lang geduurd voordat ik eraan durfde te beginnen.

Wat was er precies intimiderend aan het lezen van elkaars boeken?
Antoinette: Ik zie mezelf eigenlijk niet als schrijver. Ik had een verhaal dat een vorm zocht. Ik heb er lang over gedaan om de juiste vorm te vinden, dat bleek uiteindelijk de romanvorm. Ik weet dan ook niet of er nog een tweede boek in mij zit. Als ik de andere twee genomineerde boeken lees, dan zitten hier gewoon twee schrijvers. Ik raakte ook geïntimideerd door het taalgebruik. Ik ben iemand die heel erg in beelden denkt, dus ik was heel erg onzeker over het schrijven zelf. Mijn redacteur heeft me echt moeten aanmoedigen om te durven schrijven.

Lees het hele interview op Hebban.nl