Het Grote Foute Jongensboek. Dat is de raadselachtige titel die het nieuwe boek van Telegraaf-columnist Rob Hoogland en Volkskrant-columnist Arthur van Amerongen gekregen heeft. Hebban.nl ontmoette de twee journalistieke mastodonten en raakte onverhoopt verzeild in een absurdistische eenakter.
Lost in generations – door Wilke Martens
Dramatis Personae :
Arthur van Amerongen (1959), columnist voor de Volkskrant en HP/De Tijd. Heeft gewoond en gewerkt in het Midden-Oosten en Zuid-Amerika. Vertoeft inmiddels in de Portugese Algarve.
Rob Hoogland (1950), al meer dan dertig jaar columnist bij de Telegraaf. Hij schreef al meer dan zevenduizend columns. Begon als sportjournalist.
Wilke Martens (1985), freelance journalist voor onder meer Hebban.nl en National Geographic Traveler. Giet interviews graag in afwijkende vorm.
Ruby, trouwe viervoeter van Rob Hoogland
Ober.
SCENE 1. Wilke zit aan een picknicktafel in het etablissement de Tolhuistuin in Amsterdam. De muren achter haar zijn behangen met plastic klimop. Aan de tafel naast haar zitten hipsters met Macbooks. Het Grote Foute Jongens Boek, een notitieboek, pen en voicerecorder liggen voor haar op tafel. Ernaast staat een glas bruiswater. Haar telefoon, in haar handtas, gaat over. Na drie keer neemt ze op.
WILKE
Hallo, met Wilke. (…) Nou, ik zit binnen aan een tafeltje, dus dicht is het niet. (…) Ja, Tolhuistuin, zo heet het. Er gaat een trap omhoog naar de ingang. (…) Oké, tot zo.
SCENE 2. Arthur en Rob komen op. Wilke herkent de mannen van de portretjes op de achterflap van Het Grote Foute Jongens Boek. Ze zwaait naar hen. Met rechts, haar linkerpols zit in het gips. De mannen gaan tegenover haar zitten.
ARTHUR
Hoe is dat gebeurd?
WILKE
Heel knullig. Ik zat bij iemand achterop de fiets, die reed te dicht langs een paaltje waardoor ik mijn evenwicht verloor en viel.
ARTHUR
Maar er was geen drank in het spel?
WILKE
Niet eens. Ik denk dat ik dan wel wat soepeler over de grond was gerold.
ARTHUR
Ja, dan kom je er vaak beter van af. Zeg, jij doet toch vooral reisverhalen? Hoe betaal je dat? Je hebt het gelezen in ons boek, wij komen uit de goede oude tijd. En wat is je doel? Het magazine van de Volkskrant?
Wilke trekt verbaasd gezicht.
ARTHUR
Voor mij was Vrij Nederland het hoogst haalbare.
ROB
De Telegraaf.
ARTHUR
Hij is heel rechts.
ROB
Wij hadden ook een andere start. Ik begon als sportjournalist bij het Noordhollands Dagblad, de latere stap naar de Telegraaf was behoorlijk.
ARTHUR
Je kreeg drie keer zoveel salaris.
ROB
Het was niet alleen financieel een gouden stap, maar de Telegraaf deed ook veel meer aan sport.
ARTHUR
Ja, allemaal B-sporten. Vrouwenbowling.
ROB
Tennis, hockey. Ik kon de wijde wereld in. Het grote verschil tussen jouw tijd en de onze – en dan scheer ik mezelf en Arthur even over een kam, want ik ben zo’n tien jaar ouder – is dat journalisten in onze tijd gelijk in vaste dienst kwamen.
ARTHUR
Nou, ik nooit. Mij wilde niemand hebben.