De Britse schrijfster Ruth Ware levert sinds haar debuut stuk voor stuk succesvolle thrillers af. In haar nieuwste, ‘Een voor een’, duikt ze in de wereld van tech-startups. In een super-de-luxe resort in het Alpineskigebied Saint-Antoine komen aandeelhouders en directeuren van de muziekapp Snoop samen voor een ‘corporate retreat’. Maar als een lawine al het contact met de buitenwereld afsluit, verandert het bedrijfsuitje in een nachtmerrie. Hebban.nl skypete met Ware over haar nieuwe boek, skiën, corona en sociale media.
Hoe ben je op het idee gekomen voor Een voor een?
‘Dit keer wilde ik een relatie onderzoeken waar ik nog niet eerder over geschreven had. Ik had al geschreven over giftige familierelaties, disfunctionele vriendschappen, romances die verkeerd liepen: eigenlijk alle belangrijke relaties in het leven. Maar er ontbrak er nog één, de relatie met collega’s. Voor veel mensen is die relatie de belangrijkste uit hun dagelijkse leven; je brengt vaak meer uren door met je collega’s dan met je eigen familie.
Ik wilde schrijven over de twee kanten van zo’n werkrelatie. Enerzijds kunnen collega’s ook vrienden zijn, die je steunen, die grappen maken en je dag de moeite waard maken. Anderzijds kunnen ze een enorme bron van stress zijn, ze kunnen op allerlei manieren je leven een stuk moeilijker maken. Ik wilde deze relatie nader onderzoeken.’
In het boek gaan de personages op een luxe corporate retreat. Was het niet mogelijk om de werkrelatie te onderzoeken op de werkvloer?
‘Een bedrijfsuitje legt zoveel dingen bloot. Tijdens zo’n corporate retreat zit je in een heel rare professionele bubbel, waar je op geen moment uit kan. Dat creëert een enorme spanning tussen de personages. Het was de uitdaging om een soort bedrijf te kiezen. Het bedrijf moest zich dit soort luxe uitspattingen natuurlijk wel kunnen veroorloven. Zo bleven alleen de financiële markt en tech over. Die laatste leek me interessanter. Vooral een kleine startup leek me geschikt voor het verhaal, omdat die in een razendsnel tempo heel groot kunnen worden. Soms verovert zo’n startup de hele wereld in twee of drie jaar. Dat brengt weer nieuwe spanningen met zich mee: de kwaliteiten die je nodig hebt om een bedrijf te starten, zijn heel anders dan die om een bedrijf te runnen. Als het bedrijf eenmaal staat en gegroeid is, heb je niet zoveel meer aan alleen je enthousiasme en je briljante idee. Je moet mensen managen, conflicten kunnen oplossen, noem maar op. De CEO’s van Snoop, de tech-startup uit mijn boek, waren er niet zo in geïnteresseerd om de nodige veranderingen door te voeren. Dat veroorzaakt natuurlijk ook nog extra frictie tussen de personages.’
Snoop is een soort mix tussen Facebook en Spotify. Issues als socialemediaverslaving en privacykwesties zitten verweven door je verhaal. Is je boek daarmee een kritiek op Silicon Valley-achtige techgiganten?
‘Nee, niet op de industrie als geheel. Ik heb nooit gewerkt in techbedrijven, dus ik moest veel onderzoek doen. Over het algemeen was ik onder de indruk van hoe sociaal bewust de meeste techbedrijven zijn. Natuurlijk zijn er bedrijven die zaken niet goed aanpakken, bijvoorbeeld met privacykwesties. En als samenleving hebben we nog niet goed uitgezocht wat we daar nou van vinden. Als ik de naam van een restaurant opzoek op Google, ben ik heel blij dat Google het restaurant in mijn woonplaats als eerste toont en niet eentje met dezelfde naam aan de andere kant van het land. Dit gemak, wat ik geweldig vind, kan alleen als Google bepaalde dingen van me weet. Maar als we vervolgens steeds advertenties krijgen over iets wat we even hebben opgezocht, dan vinden we het eng en vervelend. Als samenleving zijn we nog aan het uitzoeken wat wenselijk is: hoeveel informatie mogen deze bedrijven van ons hebben en wat krijgen we daarvoor terug?
Lees het hele interview op Hebban.nl
