Op vrijdag 7 augustus hostte ik het event ‘Being a Tourist’ in het Volkshotel in Amsterdam. Het event, georganiseerd door Cinema Delicatessen, begon met de opening van de fototentoonstelling ‘I Am Authentic’ van fotograaf Philip Bais. Hij maakte levensgrote portretten van backpackers en locals in Muang Ngoi, een kleine dorpje in Laos, niet ver van Luang Prabang.
Het was deze confrontatie tussen backpackers en locals die centraal stond in de film van regisseur Daan Veldhuizen: Banana Pancakes & the Children of Sticky Rice. De film vertelt het verhaal van twee jonge vrienden, Sai en Khao, die allebei op hun eigen manier worstelen met de de stroom toeristen in hun dorp die ieder jaar maar lijkt te groeien. Tegelijkertijd worden de onvermijdelijke weg en elektriciteit aangelegd, nog niet wetend wat dat met de flux toeristen zal doen. Worden het er alleen maar meer? Of zal het plaatsje nu zijn charmes verliezen?
Ook Daan kwam aanvankelijk als backpacker in Muang Ngoi aan, in 2007. Jaren later, in 2012, 2013 en 2014 kwam hij terug om de film te maken. En ook Daan was onder de indruk van het prachtige, bergachtige rurale landschap, waar mensen niets anders hoefden te doen dan rijst verbouwen en hun familie te eten geven. Geen drukke agenda’s of altijd rinkelende telefoons. “Het viel me toen al op dat toeristen wilden dat Muang Ngoi nooit zou veranderen”, vertelt Daan. “Raar is dat eigenlijk, dat je niet wil dat de mensen die er wonen veranderen.”
Want wat betekent het eigenlijk om een toerist te zijn? Of reiziger? Ruud Welten, filosoof aan de Universiteit van Tilburg en schrijver van het boek Het Ware Leven is Elders, ging met ons en het publiek de discussie aan. Is niet iedereen een ‘ordinaire’ toerist, ook de backpacker? Wat betekent die zoektocht naar authenticiteit? En als belangrijkste, is het wel mogelijk om een ‘goede toerist’ te zijn?
Meer informatie over Banana Pancakes & the Children of Sticky Rice vind je hier.
Het Ware Leven is Elders van Ruud Welten is verschenen bij Uitgeverij Klement.