In de schaduw van de Vietnam-oorlog woedde in Laos een oorlog om nationale eenheid, maar over deze donkere kant van de geschiedenis wordt liever niet openlijk gesproken.
ACHTERGROND – Luang Namtha, een klein dorp in het noordwesten van Laos. Op een grote open vlakte worden lange rijen tafels opgesteld en gevuld met eten. Een grote kom bamboesoep, larb van wild zwijn, bittere groenten, gefrituurde pinda’s en een bordje met mandarijntjes: alles afgedekt met plasticfolie. Bij iedere zitplaats ligt een lepel, eetstokjes en een zakje kleefrijst. Onder de tafel staat een krat Beer Lao klaar.
Een Amerikaanse parachute
De tafels staan onder enorme blauwe partytenten, om de gasten te beschermen tegen de zon. Maar in het midden is een grote cirkel vrijgelaten, met een boom van bananenbladeren en ballonnen als middelpunt: de dansvloer. Daarboven geen blauw zeil, maar een licht wit doek, met vierkante stukken gaas op sommige plekken. Het blijkt een oude Amerikaanse parachute, ook tegen de zon. Het is de typische setting voor een rurale Laotiaanse bruiloft.
De parachute is voor mij een confronterend bewijs van een bloedige strijd die nog maar vier decennia achter de Laotiaanse bevolking ligt. Maar denken de bruiloftsgasten hier net zo over, of is het voor hen niet meer dan een attribuut van het partyverhuurbedrijf? “Denk je dat de gasten weten dat ze onder een Amerikaanse parachute dansen?”, vraag ik aan Son, een hoogopgeleide jongen die werkt als manager van een reisorganisatie. “De jongere generatie zal het niet eens weten”, zegt hij. “Op school leren ze niet veel over de burgeroorlog en de rol van de Amerikanen daarin. Het ligt maar net aan wat je familie heeft meegemaakt, of je er veel over weet of niet.” Ik neem de proef op de som en vraag de broer van de bruid of hij het niet vreemd vindt om onder een Amerikaanse parachute te dansen. “Geen probleem”, lacht Pan, en hij ontwijkt het hem te serieuze onderwerp door het glas te heffen.
Lees het hele artikel op OneWorld.nl