Volta Nocturna Internacional a Mallorca. Het staat op de website van MediaMilla. Nocturna? ‘s Nachts toeren door de Serra de Tramuntana en kleine Mallorcaanse dorpjes? Dit wordt mijn volgende reisbestemming. Hier kijk ik naar uit. ‘s Nachts over een donker eiland rijden. Wat daar leuk aan is? Geen idee. Maar mijn nieuwsgierigheid is wel gewekt.
Harde knallen klinken uit de uitlaat, maar toch wordt er nog wat gas bijgegeven. De oplichtende wijzer van de snelheidsmeter schuift naar extreem rechts. Hoe harder het geluid van de motor, hoe groter de grijns op het gezicht van de eigenaar, ook al staat hij stil. Tot het niet harder kan: na een laatste knal laat hij de gas- hendel los. Het geluid van de motor sterft weg n de omstanders beginnen te joelen en te klappen. Omstanders die trots foto’s en filmpjes maken van deze nozem, terwijl ze zich op iedere andere plek, of op ieder ander moment, toch op zijn zachtst gezegd zouden ergeren aan dit oorverdovende kabaal.
Maar niet op deze septemberavond aan de Avenida de Alexandre Rosselló in Palma de Mallorca, de hoofdstad van het Spaanse eiland, waar zo’n drieduizend motorrijders zich hebben verzameld voor de 37e editie van de Volta Nocturna Internacional a Mallorca. De driebaansweg door het centrum is voor een deel afgezet, agenten wijzen automobilisten naar de omleiding en deelnemers naar de rij. Maar de afzetting voor het grote warenhuis in het centrum blijkt niet genoeg: ook de zijstraten puilen uit van de motoren. Ik wurm me langs de deelnemers en verbaas me over de verscheidenheid ervan: jong, oud, man, vrouw, racers, choppers, nakeds, allroads… Iedereen is druk met het inspecteren van elkaars tweewieler, terwijl pophits uit de speakers langs de weg schallen. De feeststemming is voelbaar. Het is dat al die motoren in de weg staan en een bar ontbreekt, maar anders zou er gedanst worden.
Als het bijna tien uur is, haast ik me terug naar mijn motor. Samen met Marilena Torrens van MediaMilla, de motorclub die het evenement jaarlijks organiseert, zal ik de rij afsluiten. ‘Het zijn vooral Mallorcanen die meedoen’, antwoordt ze op mijn vraag of er veel internationale rijders zijn. ‘Tijdens de Volta in het voorjaar, die we overdag rijden, zie je veel meer buitenlandse motorrijders die speciaal voor de tocht hierheen komen. Jij dacht zeker dat er nu al veel mensen meedoen? Dan moet je in april terugkomen, dan doen er wel vijfduizend rijders mee!’
Marilena mag het niet druk vinden, ik sta te popelen om aan te sluiten als we na het startschot moeten wachten tot alle motoren voorbijgeraasd, eh… geschoven zijn. Het blijkt namelijk even filerijden om met duizenden tegelijk Palma uit te geraken. Toch heeft het langzaam rijden voordelen, merk ik, als ik geniet van de verbaasde uitdrukking op de gezichten van passanten die niet weten wat ze zien. Nietsvermoedende automobilisten zullen wel schrikken, als ze ineens worden omsingeld door een kudde Harley’s. En wat te denken van de groep Goldwing-rijders: hun met neonverlichting versierde voertuigen lijken wel rijdende discotheken, terwijl ze heel Palma laten meegenieten van hun muziek. File of niet, ik rijd met een grijns van oor tot oor achter de stoet aan.